Akar zaman.
Dünün kırıntıları kalır geride.
Hayaller matlaşır
Kulak çınlamaları biter.
İstesen bile,
Bilirsin.
O gülümseme,
Alacakaranlık sıcaklığındadır
Artık ısıtmaz içini,
Üşürsün…
Akar zaman.
Gecikmiş pişmanlığınla
Sadist bir duyguya dönüşür özlemin.
Deştikçe, eşeledikçe
Daha bir kanar
Daha bir acır için
İliklerinde duyarsın o acıyı
Anılardan arta kalanlara sığınır
Küçücük bir umut ararsın
Zonklar yüreğin…
Kayıt Tarihi : 6.3.2011 22:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tunçer 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/06/zonklar-yuregin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!