Ziynet-i dünyâya mağrur olma ey ahmak ricâl
Bir gün olur cümle varın târumâr eyler ölüm
Sen ki sevdin cem‘ edip, canından azîz sakladın
Cümle malın, hep ayâlin sana hor eyler ölüm
Can çıkıcak, can gözün görür makamın ne ise
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
hiçbir şey anlamadım
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta