Ziyadesiyle Şiiri - Necat Necdet Demircan

Daha ziyade severim
Yaz kıyafetli sanılan, terk edilmiş kumsalların
Ağlamaklı Sonbahar hallerini,
Kum tanelerinde ziyan olan binlerce yıldızın
Hüzün çizgili yitik izlerini...

Bu benim en son şarkım
Onu kâinat herkese söylüyor
Aşk denilen vefasız duygunun notaları ile
Keder benimle sarmaş dolaş dans ediyor
Öyle güçlü öyle pervasız ve öyle ‘sevecen’ ki dokunuşları,
Yüreğimi tam orta yerinden hançerliyor…

Her şeye rağmen daha güneşlidir bir sonraki sabah,
Bağ bozumundaki kıraç toprakların yalnızlık kokusu gibi,
Ben bir bilinmeyeni düşünüyorum şimdi
Ve halen iyi insanları görüyorum oralarda,
Ah Ya Rab ne kadar da hazan rengiyle boyanmış bu gök kubbe,
Nerede o eski kadir kıymet bilenler,
Yaş mıdır yoksa yoldaş mıdır gözlerimden süzülenler
Belli ki insanlık; var olabilmektir çok uzaklarda…

Daha ziyade severim
Dost desenli sanılan, riyakâr renkli gömleklerin,
Yıkanınca akan ucuz boyalı hallerini,
Kuru kalabalıkların akıntısına kapılıp, kendisini ziyan eden binlerce insanın
Geride bırakamadıkları, sahte mürekkepli ayak izlerini…

Ziyadesiyle kabahatin; İYİ BİR İNSAN OLMAK!
Takma kafana bu kadar,
hızla geçer o güzelim yıllar,
sen takvim yapraklarını harcarsın,
zaman da seni harcar,
Bir varmış, bir de yokmuş,
işte hepsi bu kısacık masala sığar…