Çocukluğumuzdan yoksun büyürken
Bir çocuk doğdu içimizde
Hiç büyümeyen.
Biz;
Adam olduk belki de
İçimizdeki gibi çocuk olamadık nedense.
Diyar-ı alemlerde dalmışım sevgine
Unutmuşum hayal kurmanın yanlışlığını
Sevsem demişim,
Çekinmeden.
Bir sarhoş akşamda haykırsam sana
Korkmadan bağırsam seni seviyorum diye.
Kapasam gözlerimi
Geleceksin sanki
Bulutlanan ellerime
Gözyaşı olacaksın.
Sabahlarken umutlarım
Başımdaki ağrılarda kalacaksın.
Güneş hiç doğmayacakmış gibi gelir ya bazen
Hani tüm karamsarlıklar üzerine yürür.
Sıkıntılarını yüzüne vuracak bir dost ararsın
Nedense o anda tüm dostlar uzaktadır
Hatta öpüp kokladığın sevgilini bile bulamazsın
Yalnızsındır,yalnızlığınla sen.
Sen şimdi
Dalgalarını alıp gideceksin yine
Ve ben
Kalbi kırık boynu bükük kalacağım
Belediyenin süpürmeyi unuttuğu
Tozlu yolda.
Sabahlayan hayallerde
Akşamcı umutlar bıraktım.
Adını anan kadehlerde yudum yudum
Dudaklarının tadına baktım.
Yağmurları gözlerime sakladım,
Yokluğunla salayım diye.
Geçit vermez geceler
Yarım kalmış aşkıma.
Ay kalmış bulutların ardında.
Şimdi kör karanlık ve ben
Başbaşa yalnızlıklarda.
Aşklardan korkmaya başladım artık
Sensel terkedişler yıktı hep beni
Vurdum kadehleri hayalinin tebessümüne
Bırakıp gitmelerinin
Acısını hissettim kalbimin atışlarında
Adını gördüm rakı şişesinin dibinde
Seninle doldurmak
Bomboş geceleri.
Ellerinle ısıtmak
Bumbuz yalnızlıkları.
Bir damla gözyaşında
Dünyanın en büyük sevdası.
Ben ağaca çıkacağum
Mandalina yolmağa
Yar aklıma gelince
Düşeceğim aşağa.
Çayluğun ortasında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!