Ziya Karakoyun Şiirleri - Şair Ziya Kara ...

Ayrılık Düş Olsa Gözlerimi her kapadığım rüyada Sanki gerçek oluyorsun biraz daha Bir yalana inanmak senin kadar zor Bir düşü hatırlamaya çalışmak kadar İçimdeki bu hezeyan Seni sevmenin tarifsizliği Seni yokluğunda yaşatmak kadar zor Kimliksiz,başına buyruk cümlelerim Bana,zamana ve her şeye inat Beni beklemeyecek kadar sabırsız düşüncelerim Ayrılığın deminde ölmek kadar rahat Bu sabah güneş gölgeledi günü Gecenin karanlık adımlarının izlerini silmişcesine Gözlerimin cevabı olan her damlası Yok olup gitmiş hiç süzülmemişcesine Daha çok mu gün var sevmeye? Daha çok mu var ikili yalnızlığıma? Daha çok mu bedeninden ruhundan? Kendinimi alıkoyamamışlığıma Oysa her sancı peşinden getirmiyor Bir annenin çocuğuna vustlatını Bir bünyenin diğeriyle tamamlanmasını Aşk,onun gözlerinin içine bakıp o anı yakaladığında,onun için ölmeyi göze alma çılgınlığı kadar yalın duruyordu bende.Taa ki bakışlarımın artık suretinden ibaret olduğu ana kadar... ZİYA KARAKOYUN

Varlığın saklı hazinemdi sevgilim
Koyu sevmelerimin dönence tadıydın
Işığıydın zifiri karanlık hislerimin
Sabahlarına uyandığım gün batımıydın

Bir nehir boyunca takipsizdi,kolların bedenimde

Zembereğinde boşalan,hoşnutsuz incelikler
Aklı başında durmayan yalan sevgili
Kendini aldatmadaki nafile sevişler
Suçunda saklayamadığı, masum ihaneti

Beyhude yakarışın,alaycı gören bakışlarına

Aşkın zamansız pusulası
Kalbe dönük bitmeyen ağrısı
Yalnızlığa birikmiş mektuplar kadar uzak
Kanatıyor benliğimi her satır arası

Seni hangi bulut saklıyor?

Siyah bir aşkmış bu,beyazdan çalınmış
Durmamış yerinde,yaşamak için geç kalınmış
Varlığını unutmuş özünde,öylesi sabırsızmış
Bilmemiş yaradanı,tuz buz olup saçılmış

Soğutulmuş ifadesinde,hiç yumuşamış

Hesaplaşıyorum sensizlikteki dargın geçmişimle
Daha fazlasını yapamayan ben
İlmik ilmik dokunuyor acı nezaketiyle
Söküp atamıyor seni cılız bünyem

Savunamıyorum kendimi öyle çocuk gibi

Aşkın tarihçesine uğrar
Sevdamınızın bir araya gelmeyen iki yakası
Düşük cümleler kurar
Utangaç gözler,iki gönlün kavuşma duası

Ket vurur imkansızlık seni alıp gitmeme

İtiraf edemediğim asılsız suskunluğum
Dolaştım sokakları ellerim cebimde
Bitecek bu küçük şehirdeki konukluğum
Üzüntü,mutluluk ikilemi samimiyetimde

Düşüncelerim yerini buluyor,boş dükkanlarda

Sevmeye eşlik ediyor kalbim seni Adım adım yaklaşıyor Çözülemeyen bilmecelerin tatlı hevesleri Aramaya başlıyor kesilen nefesleri Tutuyor içinde pandora misali Aşka bir öykü daha atıyor Su yüzüne çıkan sevinçleri Koşulsuz sevgiden umursamaz çalıyor Tanımlanamayan bu çocuksu heyecan Kendini bırakıyor korkuya karışık Geri dönmüyor vazgeçmeye yanaşmayan Karmaşıklığa bırakıyor direnmeye karşılık Aşk anlatmanın her yolu Değil midir yaşamak bu cazibeli oyunu? Her büyüyen yürek gibi Düştüğü yerde öğretiyor sevmeyi Çetin savaşlara meydan bırakıyor Ya biz olma zaferi ya da şaibeyi Sırtımda taşığıdım çıplak ürperti Yüzümde mutluluğa namzet esinti Avuçlarımda acabanın kasveti İkilemin yarattığı belirsizliğin zevki Seni seviyorumlara muktedirim Dilimden düşeceği günlere kefilim Ama usulca sokuluyor bilinmeyin endişesi Aşık olma hali nasıl vukuğ bulur? İnsan kendi içinde nasıl savrulur? Başka kalbe nasıl hükmonulur? Beraber yanmaya nasıl hasıl olur? Bu soyut çocuk nasıl korunur? Yoksa büyütülüp can da yok mu olur? ZİYA KARAKOYUN

Sevdanın iki uzak ucunda
Yüreğimi gönderdim iki hayat boşluğunda
Baş döndürücü anlamsız gülüşlerim
İki cana bürünüyor sevmek hoşluğunda

Uzakta dönmesini beklediğim çarpıntım