Ziya Bey Şiiri - Aydın Bayrakdar

Ziya, ışık demekdir. Işıyan ve ışıtan Ziya beyleri tenzihen...

Köyden gelenlere Ziya’yı sordum
„üç çeyrekdi, bütünleşti“ dediler
kurduğu hayali rüyayı sordum
„palavrada rutinleşti“ dediler

„tırnak makasından törpüden korkan
bahçede çalıdan çırpıdan korkan
tarlada gördüğü kirpiden korkan
adam şimdi metinleşti“ dediler

saklambaçda sobe bilirdik onu
her an kavgaya gebe bilirdik onu
aff et Rabbim, kaba bilirdik onu
„Ziya şimdi hatunlaştı“ dediler

„çürük demirlerin tornası Ziya
kuru çeşmelerin kurnası Ziya
astımlı ustanın zurnası Ziya,
üflemesi çetinleşti“ dediler

„kolsuz gömlek giydi moda adına
beleşin haramın battı tadına
arada Avrupa düştü yâdına
firenkleşti, latinleşti“ dediler

babasının „moloz“ dediği Ziya
ahalinin „çok yoz“ dediği Ziya
Bütün köyün „takoz“ dediği Ziya
„çok inceldi sütunlaştı“ dediler

merkebin sırtında eyer gibiydi
söz verip aniden cayar gibiydi
yeşiller içinde hıyar gibiydi
„zehir tuttu tütünleşti“ dediler

tavlada zarları sallamadı mı
akçeyi peyleri bollamadı mı
Aydın’a bir selam yollamadı mı
„hem zahir hem batınlaştı“ dediler.