Zira Tek Günahım Seni Özlemek

Senin de başrolde oynadığın bir cehenneme düştüm sevgili. Karanlığın en zifirisinde bekletiyorum ruhumu. Araf’a açılan pencerede sabahlıyorum çoğu zaman. Uykusuz gecelerin ardından sahte bir "Günaydın" savuruyorum dünyaya. Kimse bilmiyor ki, gündüzlerimin en az gecelerim kadar siyah olduğunu...

Biri çıkıp " Geceler melankoliktir" diyor. Ben ise; gecelerin karanlığında mutlu, gündüzleri senin karanlığının azabında olduğumu saklıyorum. Bahanesiz ama saklıyorum işte...

Kimse görmesin, bilmesin...

Sen nerden bileceksin ki?

Susuzum ben sevgiye. Bir yuduma sığacak kadarını istiyorum Yaradan'dan. Çok'a değil tamahım...

Açım, sadakate. Tek bir güne sığsa da, bana ait olacak olan; "Benimsin" demeyi özlüyorum çoğu zaman. Tek bir güne, evet. "Ömür dediğin gözlerini açmakla, kapamak arasına sığmışken, ebedi bir aşka yelken açmak haddime düşmez" diyorum...

Düşmez ya!

Doğumla ölüm arasına sıkışıp kalmış bir bedende hapsolunan şu günlerde, ne istemeli bilmem ki...

Her insan gibi, ben de gaflet içindeyim belki. Kul olmanın ayıplarından yüzüm kızarıyor gecenin dibine oturduğumda. Diyorum ki kendime; "O'nu özlemek de haram sana. Ne yaptın ki, özleyebilmek için? "

"Sevdim" diyorum.

"Sevdiysem, özlerim de. Kime ne?
Yazarım da sayfalar boyu. Kime ne?
Çığlık çığlığa adını da salarım gökyüzüne, hiç kimse duymasa Rabbim duyar. Kime ne?

Sana yazılmış ya da söylenmiş pek çok cümlenin arasında, belki de ilki bunlar bilip gördüğün. İnsanı aşan bir aşkla değil de, kalıbımı doldurup taşan bir aşkla seviyorum seni sevgili.

Sana diyorum ki şimdi;

"Fani bedenimde son nefesim ol. Düşlerimde değil de, gerçekliğimde sevabıma ve günahıma ortak ol. Zira tek günahım seni özlemek..."