Zir Ü Zeber Şiiri - Altan İlhan Arslan

Ne yanım doğru istikametlere bakar.
Ey, onuru yüksek yüce mertebe!
Gözlerim kısık, gözlerim bilmez...
Yüreğim derin acıların husulün de
yok bilmez bir zindan mıdır bu?

Ey, zil zelal dehşetim!
Ne ten bilir zorumu! Ne rüzgar! Ne ışık!
Her kusur göğüm de
suruma üfleyen aşk mı sokulmakta?

Ne yan doğu, ne yan batım dır?
kim gösterir bu kalbin ecrasını.
Katran mı kusar şu her yan;
kıbleden uzak, mahşeri karanlık,
ateşlere verir de acımaz mı hiç?
Sönmez, alevleri körükler durur
şu garip halime acımaz mı hiç?

Ey, Tura düşen nur gibi kutlu hediye! ..
Ey, varlığın şümul-ü arzın evi! ..
Ey, göklerin üstü, yerin dibi! ..
Ey, kalbin sükûtu seslerin sesi! ..
Her ve hiç'in kalktığı perde.
Duyulmaz mı hiç, ömrüm zir ü zeber!
Gebersem hediye, kalsam!
Süründüğüm dür.
Gün doğmaz mı hiç şu gözlerime?