Zir Deli Gönül Şiiri - Bahattin Karagöz

Neler çektin neler gördün hayatta
İşte sen de oldun pir deli gönül.
Gücün yetiyorsa şartlar dayat ta
Gönül dergahına gir deli gönül.

Yâr dedin ardından menziller aştın
Rizeydin, Artvindin, Muştun, Maraştın
Gölge avı ile nice uğraştın?
Hayali gerçeği bir deli gönül.

Bir usta elinde olmadın çırak
Çevrende yılanlar boğa, çıngırak
Hatayı, haramı geçmişte bırak
Zemzemle arınsın kir deli gönül.

İçinden çıktığın kumuştu senin.
Bir an ki gözünü yumuştu senin.
Bu nimet, sonsuzluk, bu muştu senin!
Sakın olmayasın zir deli gönül.

kumuş: Kestanenin iğneli kabuğu.