Zingarella Şiiri - Ayşe Uçar

rüzgârın getirdiği bir avuç kum, bir avuç toz
günlerinse bir avuç karanlık, bir avuç belirsizlik...
.....

her şey başladığı gibi biter
üzerimde kaç mevsimin yorgunluğu
kaç fırtınanın bezginliği...

yine de bezdirmez yollar
yıkılsa da önüme koca dağlar
yeter ki pencereme gün vursun
solmasın saksımda hiçbir çiçeğim
eksilmesin toprağımda hiçbir böceğim

eser başımda yine kavak yelleri
zil çalan eteklerimde yine can bulur
zingarella...

döner başım
döner dünya
nar çiçeği dudağım, gözlerimse frenk menekşesi
bahar kokulu kelebekleri, ışık saçan perileri
ağırlar uçuşan saçlarım...

dizlerimde yanar döner sevdaların yorgunluğu
olsun! ben yine koşarım kırlara
incecik patikalara...

önüm arkam
sağım solum / uçurum
olsun! ne fark eder...
gözlerimde bin bir kıvılcım saçan ateş böcekleri
umudumu emeğimi çalan simsiyah bulutlara
pabuç bırakmaz
içimdeki ç ı l g ı n k ı z

dönsün dünya
parlasın güneş
kıvrak bellerde ateş dansı
saçılsın kumlar, savrulsun etekler...

yeniden yeniden canlansın ruhum... çalsın zingarella...

(29 /02 /2012)