İnsanların gülmez, sabahların karanlık,
Yollarında hüzün var, ruhunda şaşkınlık,
Sadakat çeşmen kuru, yakındır kıyamet,
Sevenine aman yok, aşkların bataklık.
Muhteşem ışıklar ve kusursuz burunlar,
Yüksektedir gözleri, cismine bakarlar,
Hepsi yabanidir, yoktur sadakatleri,
Selam vermeye gelmez, sesinden kaçarlar.
Yalnız acı anlattın ey manasız şehir,
Katilisin sabrımın, çehren kanlı zehir,
Acımın muhbiri oldun sessiz bir düşman,
Davacın olacak, ortandan akan nehir.
Burda soru sorulmaz ve umulmaz minnet,
Sancı söylenmez ve açıklanamaz mihnet,
Dokuz ayın soğuktur ve yoktur manzaran
Ufka baksamda artık, uzaktır memleket...
(2004 - Viyana)
Ahmet VolkanKayıt Tarihi : 17.8.2010 04:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Viyana’ya... (hece vezni = 13)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!