İçimde yanan ateşi göz yaşlarımla söndürdüm,
Ağlarken içime akıttım göz yaşlarımı.
Sönen ateşten küller kaldı elimde… bir de kırık ve yanık bir kalp.
Gururum el vermedi, bak işte bunlar senin eserin demeye.
Esen rüzgarda savurdum küllerimi denizlere.
İstanbul duman altı oldu sayende, sayemde.
Gecem gündüz olmuş yaşarken,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta