İçimde yanan ateşi göz yaşlarımla söndürdüm,
Ağlarken içime akıttım göz yaşlarımı.
Sönen ateşten küller kaldı elimde… bir de kırık ve yanık bir kalp.
Gururum el vermedi, bak işte bunlar senin eserin demeye.
Esen rüzgarda savurdum küllerimi denizlere.
İstanbul duman altı oldu sayende, sayemde.
Gecem gündüz olmuş yaşarken,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.