Zincirlerini Kıran Dev Şiiri - Kasım Kob ...

Gürültüyle ateşlenen roket, zincirlerini kıran bir devi andırıyor.
Evet, asırlarca bekleyen çelik, tüm pasını silip bir kez daha kükrüyor.
Ardından, ışıltılı bir dinamizm kaplıyor ufku...
Yayılan enerji, her şeyi canlandırıyor.
Mühendisler, pilotlar, yazılımcılar, siborglar, uydular, çarklar, pistonlar...
Hepsini, bir devinim içine sokuyor.
Çınlayan, yalnız motor ve dönen pervanelerin şarkısıdır...
Yarınlar; körelmiş vizyonlarımızı keskinleştiriyor,
Perdeleri indirilmiş zihinlerimizi şarj ediyor,
Durgunluğa, hantallığa ve geriliğe çözüm üretiyor...
Yarınlar; geçmişte inşa ettiklerimizi, yeniden tasarlamamıza olanak tanıyor,
Gelişimin kudretini, metale tutkuyu, evrenle olan bütünleşmeyi kavratıyor...
Yarınlar; eskiyle oyalanırken, dururken, beklerken,
Hayalimizin, en uzak noktasından bile geçmeyen sonsuzluğu, işaret ediyor...
Her şeyi, gelenekçilik fikriyle tartışıyoruz;
Halbuki, durağanlık diye bir gerçek yoktur.
Bunu, makineler bize kanıtlıyor.
Her taraf, tozlu bir mazi içinde kalabilir;
Lakin, motorun gürültüsü, ilerleyişi bize haykırarak duyurup, yaşatıyor...
Bu mekanik büyü, hızın parıltısı içinde gizlidir.
İşte yarını yarın yapan da budur...
Acaba! Uzay boşluğunda süzülen bir kozmonot,
Işığa bürünen galaksiye baktığında, hızı düşünebilir mi?
Acaba! Laboratuvar ışığıyla meşgul bir mucit, deneyine doğru yol aldığında,
Lazerin parlaklığı, ona devrimi anımsatabilir mi?
Acaba! Sabaha kadar kod yazan bir siber-mimar, ekranından dışarı bakıp,
Elektriği ciğerlerine çektiğinde, sonsuzluğu sezebilir mi?
Esasen, beyni ve şuuru açık olan bireye, gelişim madden bir diriliştir.
Yenilikten çok ürkerek, teknolojiyi bir korku edinenlere sesleniriz:
İvmeden sakınma, ivme sana mutlaktır...
Geçmişte saplandığın anılar, birer bataklıktır...
Dilersen, uzay ve fezada bir şölen,
Durma, fırla git hız ve makine çağına...
Hız ve makinenin azameti, zihnimizi titretmeli.
İlkel dürtülerin frenlediği bilincimizi, daima yüksek devirde tutmalıyız...
İlerleme, bir şaheser olarak anılmalı,
Sadece yarın değil, bugün de çeliğimizi parlatmalı...