Zincirleri kırarmısın Şiiri - Ferhat Çetin

gözlerimde mutluluk kapısı gibi gülüşlerin
solmaya yüz tutmuş canı olur güllerimin
yüreğime sevda saçan ışık sanki gözlerin
hasret damlaları yağar gökyüzünden seni görünce
gözyaşların terk etmez beni düşlerimde
gömülüyse korkuların kaygıların
dibsiz kuyulara
kabuslar görmüyor
gamsız ve tasasız yatabiliyorsan..bu gece
sevdiklerin araya duvar örmüyorsa
sevgini paylaşabiliyorsan
çok şükür bugünde sabah oldu
diyebiliyorsan
gülümseyerek güneşe
çimenlerde yürüyebiliyorsan
koşabiliyorsan özgürce
konuşabiliyorsan çiçeklerle
güvercin ve serçelerle
bir şarkı mırıldanabiliyorsan
varsın başkalarının olsun köşkler saraylar
yer senin gök senin
dünyada senin.
buluştuğumuzda değilmiydi gökyüzü masmavi,
topraksa yemyeşil bak.
şarkı söylüyor bizim için kuşlar çiçek dalında
baraja dökülen o sırlı ırmak
seni getirsin bana.
burukluk yaşamıştık ayrılığın anında
masallardaki köşk vede köşkün kulları.. kul olur sana,
sen değilmisin birtanem,,muhteşem ana
sevdana ortağım olsan diyorum
şaşırmış saatler akmıyor zaman
yer senin gök senin
dünyada senin
bilki bu canda senin…..
ölmeye hazır heran
ben yanında değilken,gömülüyorsa korkuların kaygılarına
hatta dibsiz derin kuyulara,
beni düşündüğünde,
gamsızlaşıyorsa yüreğin
sevgini benle paylaşıyorsan
gülümseyerek pencerende güneşe,
koşabiliyorsan özgürce
konuşabiliyorsan herkesle
hatta serçelerle ve güvercinlerle
odam kireç tutmuyor şarkısını mırıldanıyorsan
vede zincirleri kırıyorsan sevdamız için
alemin kudreti,gücüde senin