Zincir Kalbimi Kefenler

Cennetsiz bir sabahın son gök gürültüsündeyim
Şafakta bir fener yakar gözlerimi, aydınlatır
Kalbimin zirvesinde, en soğuk kaf dağında
Masaldaki aşıklar bana aşkı anlatır...

Bir zincirdir bedenimi bağlamaya çalışan
Ve sen çelikten döktün bütün zincirlerimi
Bir demirci çırağıyım ben yeni ateşten çıktım
Erit artık gözlerimi, kır bütün kemiklerimi...

Bir şiir çakmasıyım uyakları olmayan
Sadece üç kelime kapatır gözlerimi
Ben şiir ve kalemim ayrılmaz birer bütün
Senin için biçiyorum aşkın son kefenini...

Tabutsuz bir yeryüzü, güneşsiz semaya eştir
Bülbüllerin en sarhoşu çıktı gül meyhanesinden
Girdi karanlık gecelere, artık tek mekanı var
Acı bir haykırış geliyor aşk hastanesinden...

Sesimi duymak için yelkovanı iyi dinle
Sonra kalp atışını say, hepsi sahte gün için
Aşkın ritmi bu işte benim sesim içinde
Hayat bir kan pıhtısıyla yarım kalmış bir dün için...