Zil Ve Tef Şiiri - Mehmet Hameş

yağmur uzak bir ülkede
çölün ağıdına kına yakar
karınca yoluna basar deve
bakirenin çeyizinde ney çalar

unuturlar mutluluğu zil ve tefte

gene demir postalla arşınlar
bir ermeni konağında suskunluğu
saf suyu sayıklar samanlıkta
oysa her yağmurun bir bulutu var *

unuturlar renkleri gökkuşağında

kime kaçsa sığınamaz
maya tutmaz matematikte aşk
ayaza akar soluğunun sıcaklığı
yüzünün acısı onu tanımlar

unuturlar aynalı ayın bakışını

kalaylar karanlığı zaman
kapıdan sızarken çıra ışıltısı
üç telli saz mı ozana kalan
boğumundan dökülür notalar

unuturlar çiğdemin baharını

yırtık kanatlı kelebek misin
etekleri acı yüklü dağ mı
yazmasında bir tutam kar mı
bu mu kaynağı kor acılarının

oysa her yokuşun bir inişi var
unuturlar unuturlar unuturlar