Zikir Şiiri - Nimet Öner

Zikir

Ah sevgili;
Seni düşünmeye başladığım anda,
Heredot gelip yamacıma, ismine çıkan cümlelerin haritasıyla, aşkın tarihini yazmaya başlıyordu..
Homeros öte yandan ilyada destanının yapı taşlarını diziyordu, parmak uçlarında gezdirdiği göz nuruyla...
Her insan kendi hayalinin tanrısıdır diyerek
Suretini resmediyordu yazdığı her hikayenin künyesine.
Rüzgar öfkeliydi dev adımlarla yanımdan geçerken hoyrat ellerini uzatıp
Hayaline ve kokuna dair ne varsa
Silip süpürmek istiyordu.

Ah sevgili; ben seni özlerken,
Fuzuli su kasidesini yazıyor
İstanbul'a, yağmur yağıyordu usul usul..
İnbata küsen lodos
Dağda meltem kesiyor
Yüreğim gözlerimden af diliyor
Gözlerim hazar deniziyle boy ölçüşüyordu
Ben seni düşünürken; beynim kafa tasıma,
Yüreğim göğüs kafesime,
Ruhum bedenime,
sığmıyor!
Sözler meramımı anlatmaya yetmiyor,
Gündüzler ise hasretime dar geliyordu...
Bir son bahar sarısına saklanıp geceyi bekliyordum
Gece, kara pelerini altında beni sırlar, beni saklar yarasa kanadında, diye düşünürken
Hasret, ecel olup
Karanlığın soğuk elleriyle enseme yapıştığı an, umudumu ürkütüp hevesimi bitiyordu..
işgüzardı gece
karanlıktı gece bir şahin gibi her an pusuda bekliyordu
Keder bulduğu her aralıktan sızıp,ruhumun arka sokaklarında dipsiz kuyular açmaya çalışıyordu..
Duygularım bir anda, nika ayaklanmasını başlatıp seni korumaya başlıyordu!
Sebat duygum,
Gözlerini alıp fotoğraftan içime savururken, içim aydınlanıyordu
Gözlerin içimde yanan iki kandil
Gözlerin birer deniz feneri sanki her biri iki ayrı yakadan gelip fırtınayı haber veriyordu
Sığınıp gözlerinin mahsen ine ölümü bekliyordum
Sabır duygusu
İsmini doksan dokuz besmeleyle okuyup kulağıma üflüyor du durmadan
Günü geceye geceyi sabaha devirirken her lahza can çekişiyor
Yine de ölmüyordum
Asıl ölüm, seni unutmaktı ismini zikretmemekti
Ecel de karanlık ta bunu bilmiyordu..

Ah sevgilim; her yıkım sonrası enkazdan çıkar çıkmaz beş harfli ismini üç harfe sığdırıp Aşk diyor bekliyordum ölümcül bir nöbette
Suskunluğun vuku buluyordu her vuslat arifesinde
Savdaya dair yazılmış söylenmiş tüm kelimeler yaralanıyordu şair dilinde
Şarkıların aklı karışıyor
Gözlerime kar yağıyor
Yüreğim üşüyor du kimsesizliğimle
İklimsiz mevsimler yazılıyordu takvimlerde
Ah sevgilim
Ben hasretine canımı berdel ederken, fetva veriliyordu yedi tepede liyakat hükmüyle
Ölüm emri iniyordu aşkın yurduna
Aynı anda
Hüseyini makamında bir sala yükseliyordu şehrinden
Melekler feryat figan
Mahşer utanıyordu mahşerilğinden..

Nimet Öner...