Zihnim arıyorken sonsuzluğa bir kapı…
Zaman da sıkıştırır, “tik-tak”lar arasına.
Ölüm neden kovalar, böylesine hayatı?
Ölüm neden tuz basar, fanilik yarasına?
Bu kadar zelzeleyi kaldıramaz bu yapı.
Nefsim, kısa sevinçler yolunda emeklerken.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta