Zihnim arıyorken sonsuzluğa bir kapı…
Zaman da sıkıştırır, “tik-tak”lar arasına.
Ölüm neden kovalar, böylesine hayatı?
Ölüm neden tuz basar, fanilik yarasına?
Bu kadar zelzeleyi kaldıramaz bu yapı.
Nefsim, kısa sevinçler yolunda emeklerken.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta