Zihni Öztürk Şiirleri - Şair Zihni Öztürk

Bir dilenci olsam camii önünde
Mendil açsam, sefil olsam millet gözünde
Açlıktan yığılıp kalsam duvar dibinde
Sen birkaç kuruş sadaka verirmisin acaba?

Dost bildiklerim düşman mı oldu

Öyle hızlı olmalıyım ki, anla işte
Zaman tükenirken herşey bitmeli
Hesap vermeliyim birilerine
Eksik kalmamalı hiçbirşey
Ya da boşvermeli
Manası yok belki

Giderayak öptüm seni
Gözlerinde kitabın yorgunluğu
Baktığın yerden pasgeçer gözlerin
Gider dikenlli sonsuzluğa
Ben giderayak bir umut
Dalarım gözlerinin kalabalığına

Bir çığ düştü yüreğime
Çığ mı soğuk, yüregim mi sıcak
Kararsız,caresizim ya üstüme gelir çığlar
Yıllar gibi,yollar gibi çığlar
Bir çöplüğün yanı ya burası
Sinmiş üstüme

Çok yorgundum, geçiyordum uğradım
Hayal kırıklıklarına hazır kalbimle
Yanılmadım,resmin ardında anlam yoktu artık
Darılmadım, mağluptum artık
Çok kalmayacağım, gidiyorum az kaldı
Yalanların arasında,bir çiçek vardı

Start düzlüğündeyiz şimdi
Dizginler başka ellerde
En önde bile olsan nafile
Finiş dediğin son değil mi Türkçe’de
Atları vurdular hep
Hiç ağlamadı gözleri

Yorgun gözlerle bir köşede
Sırasını bekler anneler
Delice gençliğin ardından
Ağır işçi yıllara
Bağırır yürekler
Analara bacılara

Gözkapaklarım düşerken
Rüyamda samanlık masalları
Kalbim kırılmaya yer arar
Seni gördüğü her yerde
Bıçkın delikanlı gibi
Yürekler hep kabarık

Şükran bugüne
Umutlarıma şükran
Geleceksen gel şükran
Ellerini ver şükran

Mutluluk ver demiş yaradan

Sevdiklerimleydim dün
Gözlerinde parlaklık vardı
Ben de ışıl ışıl
Omuzlardaydım bir ara
Tezahürat had safhada
Alkışlar gökyüzünde