Zihin Şiiri - Sümeyye Kayan

Bir sen bilirsin sahiplerini,
Bir sen sahipsin tüm dizelere.
Ben olmayan düşünceler dolu zihnim,
Düşüncelerim ağrıtıyor zihnimi,
Düşüncelerim ağırlaştırıyor zihnimi.
Başımın sol yanından başlayan, tüm vücudumu saran bir ağrı...
Hepsini bırakıp kaçma isteği...

Bilmiyorum kaçışların adresini,
Bilmiyorum yakalandıklarımı.
Zihnimin zindanına sürgünüm;
Her anıma karartılar ekliyor,
Baharda açan tüm çiçekleri siyaha boyuyor.
Başka renk yokmuşçasına anıların tüm mürekkebi siyah...

Susuşların ardına gizlenir tüm hüzünler.
Kafese konan kuş ne bilsin maviyi?
Maviyi bilen nasıl sığdırsın kendini kafese?

Saatlerce yol gidelim,
Bağıralım, çağıralım dünyanın adaletsizliğine.
Yollar gittikçe yıllar biriktirelim ardımızda.
Sabah açılmayan, akşam kapanmayan gözlere inat,
Düşmanı olalım bizden gayrısına.
Sakın ola bakmayalım hangi renk mürekkep...
Bir hata olur, anlarız gayrısını,
Biter sürgün...