Zifir Düşüm Şiiri - Ömer Doğanlı

hiç bilmezdim..
dişisinden gebe kalmış erkek bir deniz atı
her ıkınışında doğuyor onlarcası
kesesinde kalan yavrularla
boyluyor denizin en dibini..

çok duyardım..
yüksek boyunlu, demirkır ve pus ötüşlü
gerinip erken öten balta ibik horoz
durmaksızın inadına ötüşlerle
kesiliyor sabahın er vaktinde..

pek görmezdim..
dağlıç değil, kısa kuyruklu yaban koyunu
saldırıp bozuyordu doğadaki oyunu
ön bacak kısa tepeye kaçıyor hızla
av oluyor bir avcıya..

çocukken binerdim..
sarp patika yollarda eğim hesaplayıcısı merkep
semerin üstü yüklü hıncahınç kitap
kütübüm edasıyla iniyor yük
alınıp semeri salınıyor çayıra..

meğer zifir düşteyim..
sonra ibretlik gülüşteyim..
sordum düştekileri tabirciye;
hayırdır inşaallah zifir düşüm?

deniz atı, kişiye talih getirirmiş..
horoz, sıkıntıların geçeceğine delalet..
yaban koyunu, bollukmuş bereketmiş..
merkep ise, yüksek mertebeye işaret..

(30/08/2010)