Zibidiler Zübbeler Şiiri - Veysel Şimşek

Nankör olan İnsanlıktan ne anlar,
Canlılar içinde sade İnsanlar,
Sersemle sürtükle dolmuş meydanlar,
Cirit atar zibidiler zübbeler.

Helede bu çağda yetişen gençler,
İnsanlığı sevgiyi saygıyı hiçler,
Çoktur memlekette piç oğlu piçler,
Cirit atar zibidiler zübbeler.

Gezer mahallede çıkar caddeye,
Kimse demez eğri yola git diye,
Kendini bağımlı kılmış maddeye,
Cirit atar zibidiler zübbeler.

Eğitim Anadan Babadan geçer,
Ya bali yada bonzai içer,
Fırsat bulduğu yerde avını secer,
Cirit atar zibidiler zübbeler.

Uyma sakın ipsizdeki her ipe,
Erkek nüspettesindeki suratsız tipe,
Saçını uzatmış kulakta küpe,
Cirit atar zibidiler zübbeler.

Görünenler yaşanlar ibrettir,
Kudurmuş İnsanlar ittende ittir,
Veysel derki sonu gelmez bir derttir,
Cirit atar zibidiler zübbeler.

Tel:05379590555