Zeytinin Tuzu Gibi... Şiiri - İlter Yeşilay

Karanlık mabedine ne yol ne iz vermeyen,
O simsiyah bendine kul olduğum gözlerin,
Kaş altında kara kış, canevimdeki bakış
Tenimi karla ovam kış yangını gözlerin

Bırak yakarsa yaksın ne kadar yaksa da az
Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz

Sende o siyahların efendisi o mağrur
O yedi renkte tek bir o her bakışı gurur,
İnsanı süründürür, insanı yere vurur
Sonra tutar kaldırır el pençe divan durur

Gözlerinin hışmından her yanımda bir maraz
Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz

Her evin her sofranın sefası değil midir?
Yağı özü tanesi şifası değil midir?
O olmazsa olmazın o sürmeli maralın
Gözüne renk verenin vefası değil midir?

Öyleyse çabuk gitme nedir bu telaş bu naz?
Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz

Sırlarına düğümlü ömrüm nasıl da geçti,
Hangi yana estiysen peşin sıra savruldum
Sonunda infialin ayrılığa pay biçti
Geri durdum kırıldım canevimden vuruldum

Siler süpürür seni Asi, Fırat ve Aras,
Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz

Şu perişan halime elleri güldüremem,
İçimdeki o seni, sensizken öldüremem,
Ben varlığında bile, yokluğuna köleyim
Kalbimdeki son rengi siyaha sildiremem

Umutlar eğirdiğim düşlerim taraz taraz,
Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz

Antik efsanelerin huzur barış elçisi
Kral ve soyluların başını bezeyen taç
Ege'den uzatılan bir dalın ucundaki
O barış çağrısına herkes ben gibi muhtaç

Renginde Anadolu türküler çalan bir saz
Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz

Ben baharı güzledim,henüz yaza doymadan
Bir sözümün yerine başka bir söz koymadan
Her tövbede yeniden diz çöktüm mihrabına
Gönlümün üstündeki teni candan soymadan

Ne gözümde ayva var, ne kütür kütür kiraz
Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz

Usta değil kalfayım, sözüm bir yere kadar,
Yenim bol gelse bile şairirm yerim hep dar,
İnsanlara cennetten gönderilen o kutsal,
Zeytini gözlerinde sevdiysem bunda ne var?

Simsiyah oklarını kanıma batır da yaz
Zeytinin tuzu gibi dudağımda kal biraz

KKTC 2004