Zeytin Çiçeği Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gecenin alnına mühürledim seni
Zeytin çiçeği kokan bir duayla
Tenimde yankılandı suskunluğun
Kevser’in gölgesinde ağladım usulca

Bir çömlek kırıldı içimde
Her parçası seninle mühürlü
Sözlerin, sabah ezanında
Kirpiklerime düşen birer kırağı

Yedi iklimin suskun kadınları
Adını mırıldandı doğum sancısıyla
Ben, o sancının göğsünde
Bir tebessüm gibi doğdum sana

Ayazdan ördüm sana bir mendil
Üzerine işledim firak motiflerini
Gönlümün kıyısında
Bir hüma kuşu bekliyor sesini

Gözlerin, bir cellât gibi
Yüreğime yürüdü geceyle
Ben, sensizliğin kuyusunda
Bir damla zeytin sütüyle dirildim

Yeminler çakıldı göğe
Her biri senin adınla mühürlü
Ve ben,
Üç ömürlük suskunlukla
Kalbime gömdüm seni.