Zeytin Bahçesi Şiiri - Muhammed Emin Daştan

Uçsuz bucaksız Menderes Ovası'na akşam güneşi düşer
Saçların alev alır o hengamede
Topladığın mısırlardan uzat bana da
Közleyeyim sensizken sıkça gittiğim gamhanede

Bu bal ellerinden mi damlıyor dünyama
Gülüşünden mi?
Sen bir masal perisi misin?
Sızdım kaldım mı yoksa ben, sağda solda şirince bir meyhanede

Bu ovada çiçek açan her yere sen mi dokundun?
Senin eserin mi sağda solda gülümseyen nineler, dedeler?
Aşıkların dilinden düşmeyen şarkılar
Neden hep senin adını söyler

Bu tren yolculuğunda yanımda uyuyan sen misin?
Dağ çileği kokun ve yumuşacık saçlarınla.
Kıpırdayamadım başın omuzlarımdaydı
Nefesimden tüm hücrelerime yayılan sen misin?

Dermanım mısın, derdim misin?
Sen bir masal perisi misin?
Ovayı yeşile, gökyüzünü maviye boyayan,
Söyle bana sen misin?

Gökyüzünün zeytin bahçesinde buldum seni
Ne büyük talihtir bana
Bir peri kadar güzel ve gizemlisin
Aklım almıyor seni hala
Çocuk telaşı, kader çiçeği
Karışır duygularım
Bitmez sensizse gönlümün çilesi
Kar beyazı, zifiri karanlığı
Çözlür elbet birgün vuslat bilmecesi

Oturmuşuz seninle bir bahçede
Bakarken ağaçlara savrulur hayallerimiz
Bir o yana bir bu yana