Ne acılar yaşanır gözlerde
Bir dil tutulur söylemez söyleyemez kimselere
Tutar kendini beklide ağlar sadece
Susar işte
Susar sonsuzluğa girerek
Bir aşk yaşanmış kalır geride
Gözümde yaş, içimde hasret
Ne sevenim kalmış
Ne bir dost hatıra
Ezilmiş hayaller altında
Bir buruk kalp ve kırık düşler
Gözümde yaş, içimde hasret
Tek söze bakar
Yeri gelir bir gözyaşı ister hayat
Bazen dediğini yaparsın
Bazen susar ve boşluğa bakarsın
Tek bir söze bakar
Durur düşünürsün ne diyeceğini
Bu seferki sonsuz ilkbahar mevsimiydi
Yüzüm gülüyordu
SEN vardın aklımda
Tutamıyordum kendimi
Bu seferki sonsuz derinlikteydi
Kalbimdeydin
Düşünceler tuhaflaşmış insanlıkta
Etrafta neyi ne için söylediğini bilmeyen insanlar
Boşlukta sallanan hayaller
Kırılmış kalpler
Ve hep ortada çıkmaz düşler sokağı
Etraf sessizlik ve karanlığı çağrıştırıyor
Bazen konuşmak yetmiyor anlatmaya
Kelimeler karışıyor
İçten gelmiyor
Bazen ağlamak yetmiyor rahatlamaya
Uzun uzun bakarken
Dalarken ufuklara
Bekliyorum
Bir yerdesin bir gökte
Asılda hep içimde
Sessizlikte benimle
Karanlıkta ellerinle
Yalnızlıkta hayalinle
Bir gece ansızın bir sensizlik
Ve bu gece yine sessizlik hüküm sürer odamda
Bu gece yarı ölü ben var gece karşısında
Seni önce geceye sordum
Gece karanlığında kayboldum
Günlerdir neden ağladığımı soruyorlar bana
Senin ağlattığını söyleyecek kadar güçlü değil miyim yoksa
Ya da ne ağır geliyor da hala gözlerimde yaş kurumuyor
Sen hayatını yaşarken ömrüm ağır ağır soluyor
Titriyormuşum, ellerim çok soğukmuş
Bir sonbahar akşamı
Gökyüzü ağlıyor
Ve bir gözümde yaş
Diğeri seni arıyor
Bir sonbahar akşamı
Her yer karanlık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!