Kalabalıktan sana kaçıyor yine yüreğim
Ellerini tutmak istiyorum yine
Sonra gözümde anlamsız bir yaşla
Seni arıyorum aciz ve mutsuz
Neden mutsuz olduğumu anlayamazken
İçimdeki hüzün kokulu fırtınada
Her mutluluk bir gün hüzne çalarmış hayalleri
Benim her mutluluğum parçalıyor yüreğimi
Bir gün bitecek diye yaşıyorum gülücüklerimi
Bir gün yitireceğim sanıyorum her yaşam nedenimi
Her rüya uyanınca son bulur
Kalemim yazmıyor önce
Sonra ufak ufak karalamalar yapıyorum beyaz kağıda
Kağıt çaresiz kirleniyor karanlıklarla
Kağıt ömrüm mahvolmuş yalnızlıklarla
İçim acıyor ağır sevdalarda
Bak gözümden yine damlalar sızmaya başladı
Hâlbuki umutlu günler vardı
Umut vardı gözlerimde
Elimden büyük bir umut tutmuştu
Sonra bak yine ağladım
Ben hep sevgi biter dedim
Gittin...
Bense gözyaşlarımla uğurladım seni,
Hıçkırıklarımı duyuyordun boğulduğum.
Durmadın,
Dönüp bakmadın son kez,
Arkanda bıraktığın enkaza...
Bir hafiften rüzgâr eser önce
Bir duygu kaplar yüreğimi seninle
O duygu alıp bırakır beni bir köşe başında
Her köşe başında bir gözyaşı damlar
Bir hafiften yağmur çiseler üstüme
Bu gün gözlerimdesin
Aranan kişisin
Bu gün acı verensin
Beklide daha derindesin
Kalbimdesin, sensin
Bu gün sonbaharımsın
Bu aşka bile bile girdim
Sanki kör gibiydim
İmkânsız dedim kendime
Ama durmadı kalbim
Yendi mantığımı duygularım
Gidecektin biliyordum.
Ama yine de seviyordum.
Korksam da gözlerinden.
Korksam da dokunmaktan.
Sana geliyordum...
Elimde bırakıp gittiğin bir aşk
Şimdi ben o aşkı ellerimle parçalıyorum
Hissettim ben bunu
Gidecektin biliyordum
Şimdi aşkını ve kalbimi ellerimle parçalıyorum
Ben parçalamasam da bu acıyla çoktan paramparça oldu zaten
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!