Zeynep Nilgün Gökçeöz Şiirleri - Şair Ze ...

Yüreğim çerçeve, içinde eski bir resmim
Karanlıklar içinde, teselliye muhtaç sesim
Dokun aydınlığıma ışıklar olsun nefesim
Düşlerim sessizleşti, geleceksen gel artık.

Bir gül açtı sabahın suskun yellerinde

Haydi gelin bu dünyayı devran edelim
Yüreğimizi aşka seyran edelim
Gönlümüzü dosta ışık edelim
Ayrılık közü bize düşmeden…

Umutları alıp bahtımıza gidelim

Gözümü açtığımda ışıldayan güneşe,
Masmavi gökyüzüne,
Bastığım toprağa,
Fısıldayan rüzgara
Merhaba.
Sevginin ısıttığı gönüllere,

Bakır rengi akşamlar
Neden seni bana hatırlatırlar.
Gözlerimi açtığım sabahlar
Neden seni benimle anarlar.

Gecelerin koyu karanlığında

Seni tanımadan sevdim.
Seninle soluk soluğa yaşadım.
Toprakta sen, ateşte sen oldun,
Yüreğimdeki közde seni buldum.

Ben seni tanımadan sevdim.

Sensizliği hiç sevemedim
Acımasız akşamlarında sevdamın
Adını hiç unutmadım,
Kaybolurken kendi sokaklarımda
Aşktan hiç yorulmadım,
Duyuyormusun üşürcesine titreyen sesimi

Karanlığın içinde uçarken
Yalancı baharlar
Umut hasret oldu
Tutuştu eski bir sevda,
İncinirken sözümdeki dokunuşlar
Seni anlatmak zordu.

Her sabah uyandığımda,
Yeni bir gün doğduğunda,
Doğan güne söz verdim
Seni unutacağım.

Gönlümde hasret türküleri çaldığında,

Hüznüm
Masmavi bir gökyüzünün altında
Düşsüz uykulara dalıyor.
Oysa yüreğim
Ucu tomurcuklu baharlarla
Gün ışığına dupduru bağışlamalar bırakıyor.

Çocuk olsam,
Koşsam bir topun peşinden,
Düşsem dizlerimin üstüne,
Yine kalksam,
Yine koşsam.
Alsam bir parça ekmeği elime,