Şehidim, vatan için vazgeçtin canından
Biraz da sen ekledin, bu toprağa kanından
Basılmıyor artık, kandan ıslak toprağa
Öne attın kendini, el sürdürmedin bayrağa
Şehidim, biliyorum en güzel yerdesin
Gözlerin geçer aklımdan,
Bakamazdım onlara, utanırdım.
Ne zaman göz göze gelsek
Gözlerimi kaçırdım.
Unutur muyum bilmiyorum seni?
Ama biliyorum unutamam gözlerini.
Mutlu günlerimizden
Fotoğraflar kaldı elimizde.
Duygu yüklü şiirlerden
Hüzünlü şarkılar kaldı dilimizde.
O büyük aşkımızdan
Buruk bir acı kaldı gönlümüzde.
Bir uçurum gibidir unutulmuşluk
Tutunacak dal bulamazsın
Sarmıştır seni bir hazin boşluk
Çırpınırsın nefes alamazsın
Dar gelir gövden yüreğine
Taşsan da kabını dolduramazsın
Ne insanlar tanıdım, bildiğin ayıydı
Kendine sorsan, insan evladıydı
Çok çok uzaktan bakınca, benziyor azıcık insana
Sen ona hayvan desen, hakaret olur hayvana
Evet insandan doğunca, benziyorsun insana
Kutlarım, ateşe sıfır bir tatil kazandınız
Çok uğraştınız bunun için, sonunda başardınız
Offf bu tatil sınırsız, valla yaşadınız
Acaba bu kadar uğraşır mıydınız?
Tekrar elinize verilseydi yaşama şansınız.
Yalnızlığına hapsetmiş seni korkuların
Kimseye güvenmemek çare mi dertlerine
En büyük cezaları kendine verir insan
Ve de en çok kendinden kaçar aslında
Intihara meyilliydi zaten umut
Ama ilk intihara girişen mutluluk oldu
Arkası geldi sonra,
Neşe, sevinç, özgüven
Hepsi gitti birer birer.
Bütün güzel duygular
Kim demiş geceler uzundur, sabahlar olmaz hastaya
Hem gece hem gündüz, herşey eziyet yüreği yastaya
Bekleyene ışıktır, geceye doğan bir hilâl
Dolunay bile ışıtmaz, kaplamışsa yüreği ihtilâl
Anlamak zor gelir içinden geçenleri
Çocukça davranıyormuşum bazen
Öyle diyor tanıdıklarım
Evet doğru, öyle davranıyorum
Çünkü en çok çocukçayı seviyorum.
En saf dildir çocukça,
Bir tek onlar konuşabilir masumca.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!