Yine geldi eylül, yapraklar sokaklarda
Bilmiyorum nedenini, hüzünlenirim her sonbaharda
Sessizce dolaşırım bütün sokakları
Anlarlar kederimi, arkadaşım olur kaldırım taşları
Seyrederim kıştan kaçan, göçmen kuşları
İlham verir bana, kederden kaçışları
Herkes yerken çuvalla haram
Cebimde yok ekmek alacak, üç kuruş param
Attım sokağa kendimi,
çocuklarımın yüzüne bakamadığım için
Yüreğim köz oldu, yanıyor için için
Hafta sonuydu, sabah kalktım gayretle
Açtım televizyonu olanları öğrendim
Açtım ağzımı hayretle
Neresi burası? Benim ülkem mi sen söyle?
Ortadoğu'ya ne zaman döndü böyle?
Öksüz bir oğlandır Bekir
Üç kardeşi var, babası fakir
Elbiseleri söküktür, elleri kir
Arkadaşları da görür onu hakir.
Annesini özler ağlar geceleri
Keşke yine çocuk olsam,
Çıksam sokağa, akşama kadar koşsam
Hoplasam zıplasam, ama hiç yorulmasam
Annem çağırsa duymasam
Kızsa, bağırsa aldırmasam
Söylenen nasihatlere hiç kulak asmasam
Anne babası kazada öldüğünden beri
Bakıyor Yusuf' a anneannesi
Bir kaç ay oldu daha kaza olalı
Yusuf'a sorsanız, sanki asırlar öncesi
Kaldırıyor her sabah Yusuf'u anneannesi
Bırakın Kürt'ü, Türk'ü, Laz'ı
İnsan insandır, ayrım yapmayın
Onlar da ağlıyor bizim gibi
Her Kürt'ü terörist sanmayın
Kardeşçe yaşayalım bu vatanda
Dursun, oluk oluk akan kan da
Hasretimdir her gece, koynunda yatan
Kimse duymasın diye yavaş yavaş ağlatan
Zamanında sendin, beni günlerce ağlatan
Dinlemedin beni, rehberin oldu şeytan
Unuttum mu sanıyorsun, unutamazsın!
Herkes gülerken bana, sen de güldün
Herkes ağlarken bana, sen güldün
Aslında ben ölmedim
Beni sen öldürdün
Ne zamanki gözlerin ufka dalacak
Sadece yanaklardan mı süzülür gözyaşı?
Aynı damlalar kan olarak yüreğe akmaz mı?
Tek acıyan gözler midir ağlarken?
Ağlayanın acıdan kalbi sıkışmaz mı?
İnsansan hissedersin, başkası yaşasa da acıyı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!