Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Ankara evim, vatanım
Doğduğum yer, öz ilim
Ayları, yılları devirdim
Sokaklarında, yollarında.
Büyüdüm “adam” oldum
Unutmadım “bizim elleri”
Giderim, bırakamam; duramam
Görmeden, öpmeden o mübarek “ana elleri”
Ama uçtum gün geldi yuvadan
Bir dişi kuş oldum “yuvayı yapan”
Şenlendi yuvam üç güzel yavruyla
Bense kol, kanat,sevgi, şevkat
Sonsuza kadar…
Anam-babam sevdalıydı
Vatana, millete, yaradana
Verdi cevherini biz evlatlarına
Dileği ...
