Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ankara evim, vatanım Doğduğum yer, öz ilim Ayları, yılları devirdim Sokaklarında, yollarında. Büyüdüm “adam” oldum Unutmadım “bizim elleri” Giderim, bırakamam; duramam Görmeden, öpmeden o mübarek “ana elleri” Ama uçtum gün geldi yuvadan Bir dişi kuş oldum “yuvayı yapan” Şenlendi yuvam üç güzel yavruyla Bense kol, kanat,sevgi, şevkat Sonsuza kadar… Anam-babam sevdalıydı Vatana, millete, yaradana Verdi cevherini biz evlatlarına Dileği ve öğüdü atalarımın Tüm zürriyeti bu minval üz ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!