(Savaşın mağduru çocuklara)
Al beni de oyununa çocuk,
İstersen ebe hep ben olayım!
O masum tertemiz yüreğine çocuk,
Girip ben de sen olayım!
Beni pek öldürür,
Mayın üzerinde yürümek.
Ve bir de,
Yatağımda ölümü beklemek.
Çarpışmak isterim düşmanımla.
Aşkına yaratmak için her iki cihanı,
Kün fe yekün emriyle aleme ferman düştü.
Eşsiz bucaksız o kainatı korumaya,
Azami gayret ile bizlere derman düştü.
Taksimatı yapmış yaradan kulları için,
Ne sendedir ne bende aşiyan,
Daha ne kadar duracağız?
Beklemek gençliğe ziyan,
Pişman olup dizlere vuracağız.
Bırak artık bu kavgayı, hiddeti,
"Ben Müslümanım" demekte değil iş,
Hakiki Müslüman olabilmekte.
Sen indiremediysen gönlüne imanı,
Fayda mı var sana bu alış-verişte.
Dünyada iken sevdiklerin,
Bir gemi yapılmış,kocaman mı kocaman.
Titanik'ten büyük,Grand Princess'ten yaman.
Bilinmiyor geminin yapılış tarihi,
Bilinen şu ki; İnsanlık tarihi kadar eski.
Bu gemi karaya hiç oturmazmış,
Ne tasalan ne elem sana ne de gam,
Adalet ne taşar ne şaşar bir gram.
Zalimin yaptığı yanına kâr kalmaz,
Bilakis “Vallahü Azizün Züntikam”*
30/05/2017
Şehirli demekti medeni öyle bildik.
Köylüyü cahil sayıp defterden sildik.
Gördük ki bu okumak ile değilmiş,
Hayranı olduğumuz asillik.
Medeni dünyanın madeni paraları bunlar.
Neyleyim Mevla'ya gitmeyen nefesi.
Neyleyim O'nu istemeyen hevesi.
Yoksa gönlün O'nu sevesi.
Neyleyim o ruhu ve onu çevreleyen kafesi.
(Mart 1998-İZMİR)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!