beni bekler insanlar
ben elimi uzatmazsam çıkamaz yusuf kuyudan
beni bekler tüm dünyaya aynı anda doğacak güneş
beni bekler annesinin kurumuş memesinden süt bekleyen bebek
sevdiğin varmış
senin sevdiğin varsa
benim bu içimdeki yangın neyin nesi
neden mideme kramplar giriyor senin sevdiğin varsa
uykularım neden bölünüyor senin sevdiğin varsa
neden gece bulutları peşimi bırakmıyor senin ay ışığın varsa
yaşamak uğradı bana
bir can verildi
bir de anne
bir kaç hayal geçti başımdan
bir kaç heves
biraz gözyaşı,birazda ümit
eyvah
yâr gitti ah kaldı
dilde sessiz bir vah kaldı
ben gitsemde gönülde kaldı
bana bu dünyada senden
bir güz gelir öbürlerinden farklıdır
ama bir güz geçer hasretle
iki güz geçer umutla
üç güz geçer hayalinle
dört güz geçer
deler yasınla
bizim yeşil duvarlı
süsü Allah Muhammed lafzı
bir evimiz vardı
çocukların arta kalan yemekleri ağlardı
yemezse son lokmayı Allahın hakkı kalırdı
bizim yollarımızda hacı dedelerimiz vardı
medine kokan sokaklarımız vardı
okunan her selada gözlerimizden yaş süzülürdü
şimdi senden
bana kalan
hoş bir hatıradır
birkaç parça solgun gül
bir kaç armağan hala bana verdiğin kitabın arasında
söylediğin bir kaç söz
beni toprağımdan,anadolu’dan ayırdılar
doyamadım peygamber yeşiline
aya yıldıza sorular soramadım
Bayburtta bıraktım kökümü
Dedem Korkutu bulamadım
Urfa ateşler içinde!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!