çökmüşüm bir bina önüne,ağlıyorum
oğlum da yanımda elinde şekeri
dünyalardan habersiz
ve ben ağlıyorum uzun zamandır ilk defa
kim bilir neler geldi başıma
hangi dert düşürdü beni sokak aralarına
şöyle gözlerimi kapatsam diyorum
düşünen bir ölü gibi olsam diyorum
hayır ölmekten bahsetmiyorum
hala yaşamaktan ümitvarım
şöyle bi on beş yirmi yıl diyorum
gözlerimi kapatsam diyorum
bir ben miyim dünyanın kahrını omuzlarına yükleyen
bir ben miyim bir bakıştaki deryaları gören
bir ben miyim bir gülüşün ardına gizlenen
bir ben miyim
acıyı da,sevinci de yüreğinde diken gibi taşıyan
söylesenize a ehli dünya
beni yaratırken halık
bu ülkenin mayasından katmış biraz bana
anadolu irfanından almışım biraz
biraz aşıkların dizelerinden
biraz yanık türkülerinden
biraz nenenin yorgun gözlerinden
sevgili yâr
sen yokken buralarda
dünya bi lahza sıhhat arar oldu
nice güzideler bir avuç toprak oldu
kimi geçim derdine perişan oldu
o sarı sıcak haneler tarumar oldu
bugün ölüme yakıştırdım kendimi
toprakla örttüm üstümü
musallaya dizdim ismimi
saçlarımı süslediğim çiçekleri
toprağıma diktim bugün
basıp geçtiğim karıncalar
kimse beni görmedi
kimse beni görmedi gözlerine
gözlerine baktım da kimse beni görmedi
gözlerimle anlatttım da her şeyi
kararmış eller,kararmış
yürekler kararmış
süveyda,ruhumu baştan başa kaplamış
nerde o aydınlık hayallerin parlattığı yüzüm
kararmış,
onun nurunu gördüğüm
dünyanın bütün anaları size sesleniyorum
toplanın bir araya beraber ninniler söyleyin
top,tüfek seslerine ninnilerinizle direnin
ah nenem sen de,sen de üfle,oku bir dua şu zalimin yüzüne doğru üfür namlu olsun dilinden dökülen her bir hece
belki o da hatırlar dinlediği ninniyi bir gece
hatırlar da belki anasının göğsünden süt içtiği günleri,
anlar belki o gün; bir ananın göğsünden yalnızca ak-beyaz süt akar
dünyanın bütün anaları,bütün bebeleri toplanın!
toplanın ninnilerle susturacağız tüm figanları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!