Zerdüşt Şiiri - Müyesser Doğan

Kar yağıyor,
Zemherinin ayazından beter
Soğumak toprak gözlerinden.
Gözlerin ki bir Zerdüşt ateşiydi bir zaman.
Üşüyorum bak
Üşüyorum.
Kalbim
iki Bulut'un arasın da bir veda tanesi.
Kalbim,
Şimal yıldızına uçarken kanatları yanan
Bir kelebek sâkisi.
Gidiyorum.
Bütün yollar,
Tek yöne kıvrılıyor çaresizce.
Bir daha,
bir daha düşüyor gözlerimden
Bütün benliğin.
Bir daha öldürüyorum bir daha
Zanlısı benim sahte sevmelerinin.
Simdi,
Yalan bir tohum olsaydı
Üzerini örtseydin çerle çöple,
Toprağın yedi katın da köklerinin ,
bir kırbaç gibi.
Dövdüğünü doğrunun yağız sırtlarını.
Kanayan yaranın,
büyüklüğünü hissedebilirmiydin?
Ben,
İnanmanın devliğinden,
Korkak bir cücenin oyununda saklanıyorum.
Ben,
Güvendiğim güveneceğim,
Bütün dağlara küsüp,
Onurumun mağarasına sığınıyorum.