İnsanlar aç kalırsa üşür,
Oysa vicdanları,
Merhametle ısınır.
Isınan düşünceler,
Arşa doğru yürür.
Beyinler tersten çalışır,
Varlar yoklara karışır,
Akıllar fikirle yarışır...
Aç insan dağa çıkar,
Aç kurt gibi saldırır.
Düşünmez ömrünü yakar,
Aç köpek gibi,
Fırın da yıkar.
Aç köpeği doyursan,
Seni asla ısırmaz.
Aç insanı doyurursan,
Çevresine varılmaz.
İlime açsa biri,
Doğrudur tüm hedefi.
Paraya açsa biri,
Cehennemdir onun yeri.
Ondan sakınmalı,
Ölü ve diri...
Sanma ki sen toksun diye,
Açlar yok oldu gitti.
Açlarda sanmasınlar,
Zenginler doydu gitti.
İnsan olan insanlar,
Kanaatli olacaklar.
Kanaati olmayanlar,
Toprakla doyacaklar.
Hasan Arpacı,2015,Üsküdar
Hasan ArpaciKayıt Tarihi : 22.9.2019 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!