Zengin Solucan Midesinde Fakir Artıklar

Önce kuruduk ağaçlarda, sonra yere düştük tek tek bitene kadar.
Bitince ağaçları özledik ama, rüzgar sadece aldatmacaymış, yere düşene kadar.
Serin kış yağmurlarında sürüklendik bir süre,
Bok suyuna bulandık güneş çıktıktan sonra.
Yeni bir mevsimde umutlarımız yeşerip toprakta filizlenecek sandık lakin,
Toprak üzerimizi örtünce anladık, topraktan doğrulmak umudu, bir solucanın ağzına girene kadar.
Midelerde buluruz birbirimizi, ve karışır artıklarımız diyecek kadar çok sevdik ama,
Sevmek sadece zengin solucan midesinden geçiyormuş, onu anladık çok sonra...