Zemzem - Karaca Şiiri - Nurullah Muslu

ZEMZEM-KARACA
Merve tepesinden vadiye indim,
Zemzem pınarında karaca gördüm,
Hele bir dur diye ahvalin sordum,
Ahlar vahlar çekip içini döktü,
İşte böyle diye boynunu büktü...

İçini çeke çeke canhıraş ağlıyordu,
Yamaçlardan şırıl şırıl çağlıyordu,
Her umut için gönlünü bağlıyordu,
Sanki dünya omuzlarına çöken yüktü,
Çaresizim dostum diye boynunu büktü...

Dedim ki karaca kararmasın şafaklar,
Her doğan güneş karanlıkları aklar,
Gecesinde yıldızları ayı koynunda saklar,
Karamsarlıkları kaldır, kaldır aradan...
Kimsesizlerin kimidir bilki ulu Yaratan...