Zemheriye Şiiri - Seyfi Karaca

Sefer sirasi hep hadi burdan gitmelerden öte
Sonsuzlugun esigini hep neresi burasi sormaktan yorgun saatin
Camdan disarda caddelere yagan yagmur isiklarda durmaksizin
Günsüz gölgesiz hem külde hem gülde solup giderken böylece güz
Dokunsan aglayacak dinmez sagnaklara
Galiba burdan sonrasi engir dagi ve bulutlu gökyüzü
Yandikca tükenen ates böcekleri faslinda kimi kimsesi belirsiz
Düsmüs sacilmis isliklar belli ki cagirdigi bir yer vardi
Aradigindan gide gele feragate kadar ancak
Bozuk paralar kadar elden ele sürüüüm sefil
Nasil derim bu köhneye ask huyudur
Yetmedikce yeni kederlere yeniden ve yeniden
Hanlari pasli demir kapisiz bucak eskiden ve yeniden
Kendi üstüne kilitli birakilmis evlerden daha beter
Daha beterse evi dünyasi üstüne yikilip kalmis insan
Eski sandiklarinda cürüyen bahceleri baglari bakkal eyleyip
Sokak lambalari karboyu ve dahasi ayaz
En cok zemheriye kirilip catlayansa nar
Galiba burdan sonrasi hic..

Kasim / 20