Karakışta kar kapıyı tutanda;
Kurtlar ulur,ben kahrımdan ölürüm.
Yalnızlık odama demir atanda,
Mahzun olur,ben kahrımdan ölürüm.
Kent yaşamında kar kapıyı tutmaz elbette. Ancak,bahçelerdeki ağaçlar beyazlara bürünerek,ayazda don tutar ve bir de saçaklar buz tutar. O halde ben; uç köylerde,
mezralarda,ulaşım güçlüğü çeken yerleşim bölgelerinde tezahür eden kış geleneğinden ve bitmek bilmeyen uzun kış gecelerinden bahsediyorum.
Anlat bize yürüyüşün güzelliğini
koşunun rüzgarını, köpüren yeleyi
toynakların kızgın kıvılcımlarını
Kişneyen bir tayın sevincini anlat
öfkeyi ve sağırındaki mahmuz yarasını
Devamını Oku
koşunun rüzgarını, köpüren yeleyi
toynakların kızgın kıvılcımlarını
Kişneyen bir tayın sevincini anlat
öfkeyi ve sağırındaki mahmuz yarasını
