Zemheri Gözlü Şiiri - Davut Yeşilyurt

Zemheri ayının en soğuk gecesinde tutuldu sana mülteci yüreğim,
Her tomurcuğa adını verdim,
Suladım gözyaşlarımla.
Her filizlenen başakta altın sarısı saçlarını hissettim,
Hayat sensiz nedir çözemedim hala
Sensizliği düşünmek istedim
Ermedi aklım yokluğuna.
Düşünmek istemedim sonunu.
Belki bir enkaz taşıyacaktım gönlümde,
taş kesilmiş sevdalara inat.
Zemheri ayının titrek gecelerinde adını sayıklarım hala.
Yansın tüm ıslaklığıyla sırılsıklam geceler
Buz tutsun güneşin aşk ateşi gözleri.
Soğuk gecelere bağlılığım bu yüzdendir belki de
Hiç bu kadar ısınmamıştı
Ve yanmamıştı yüreğim
Karlı şehirlerin ıssız sokaklarında.
Ne vakit seni düşünsem
Lapa lapa kar yağıyordu bu sevdalı şehire.
Islanırdı saçlarım
üşürdü kirli sakalım,
Ama tutuşurdu yüreğimin en duygusal parçası.
Hala dolanıyorsam kirli sakalımla ülkende
Ve artık polisler yolumu çevirmiyorsa sana gelirken
Telsizlerde ismim geçmiyorsa her gece
En masum suçlarda kelepçelenmiyorsa nasırlı ellerim,
Bil ki seni sevmemeye ant içmiş serseri yüreğim.

Karlı gecelerde
Eldivensiz ellerle
buz tutmuş bir çakmak aleviyle yakılan cigaranın dumanı
artık seni çizemiyorsa bana
ve her solukta tutuşan gönlümün dumanı çıkmıyorsa ağzımdan
Bil ki bu şehir unuttu seni.
Enkazını kaldırıyor artık meçhul sokakların yaralı caddelerinden.