Zemherî Aşkı Şiiri - Erol Pekdemir

Kapanmıyor parmaklarım.
Zemherî, hava soğuk,
beyaz karanlıkla yığıldı üzerime ufuk.

Kar aldı gözlerimi,
yâr aldı gözlerimi.
Gözlerim uyandı uyumaya.
Senin gözlerin özlerim,
senin gözlerin başka,
senin gözlerinde geldik biz aşka.

Müşkül, biraz çetrefilli,
ama kardan adam olmak var,
ama yârdan idam olmak var.
Dışarıda zemherî,
içimde cehennem yâr.

Kalkıp gidersin,
bırakıp yığınla hüzün.
Bilmezsin sanki
Araf’ı belirecek,
Sırat’ı geçirecek,
baharı getirecek yüzün.

Aşinalar gözlerin
sükûta râm olmuş teninle.
Buz ısırmış ruhuna gelince,
Azrail üşür vehimle.