Zemheri Şiiri - Gul Su

Bu ayrılığımızın kaçıncı evresi
Yetmedimi kan kusturduğun
Gelgitlerden yoruldu bu gönül
Bitkin bir sonbahar yüzüm
Hüzünlere bulandı anılarım anlarım
Artık yeter savurma beni
Zemheri oldu yazım baharım

Bitti artık dönme
seviyorum deme
demeyide bilmedimki ben
Kalbime en çok zararı
kendim verdim
Her defasında
inandım/aldandım yalanlarına
Oysaki
Kapanmayan yaralarım vardı
Melhem olup
sarıp sarmalarsın sandım
Yine yanıldım
Kanadıkça tuz bastın
Benliğime en büyük enkazı
sen bıraktın