Karakışın ortasında güneş;
Aşkla, muhabbetle, titrek ışığıyla doğdu Maraş’a.
Karlarda pırıltılı ışık da;
Gönlümü sevdaya, sevgilinin cemalini resmeyledi.
Halep bağrında üşüyen çocuklar düştü, avuçlarımıza.
Ey titrek güneş ısıt ısıt tenimizi, gönlümüzü.
Tüm geçmiş medeniyetlerden merhamet topla.
Zalim her yanıma bir vur ki;
Ah! Sandım ki umut dağıtıyor.
Ruhlarımızın gözlerine.
Kayıt Tarihi : 9.2.2017 11:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
11.01.2016 Kahramanmaraş
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!