Zeliha Bekoğlu Şiirleri - Şair Zeliha Be ...

Büyümek ve gelişmek
Gerçek büyümek
Gerçek gelişmek
Ancak ve ancak olgunlaşmakla mümkündür
İnsan, anın güzelliğinde
Anın acılığında yoğrulmakla olgunlaşır

Ne zaman mutsuz bir çocuk görsem
İçim cız eder ta derinden
Sarılıp boynuna sarmak isterim
Hüznünü çekip almak isterim

Bir bilsen sen çocuk

Yazdığım ilk şiir, ilkokul 3.sınıf sıralarından kalma :)))

Zaman durmadan geçiyor
Takvim yaprakları hızla kopuyor
Bir yıl daha bitiyor
Bense yerimde sayıyorum

Şemsiyesiz kalmak istiyorum
Sevda yağmurlarının altında sırılsıklam olmak
İçkiyle değil seninle kafayı bulmak
Küçük bir çocuk olmak istiyorum yeniden
Acı gerçeklerden uzak
Belki de hafızamı kaybedip hatırlamamak bütün geçenleri

Belki bir gün kavuşurum sana
Kim bilir belki de bu yangın sönüverir o en son anda
Tam avuçlarımın arasındayken
Yavaşça kayıverirsin onların arasından
Belki de farkında olmadan yitiriveririm seni
Hiç olmayacak bir anda

Çok uzak bir noktadan
Oturmuş hayatı ve insanları izliyorum
İnsanlar benim bir gün olsun anlayamadığım türdeşlerim

Ben onlara uzak
Onlar beni anlamaktan uzak

Her gün ki gibi değilim bugün
Her gün ki gibi değilim bugün
İçimde ki yoğun hüzün
Sığmıyor yüreğime

Hadi git gideceksen

Her sonbahar geldiğinde seni özlerim
Yağan yağmurların seni bana getirmesini beklerim
Islak sokaklarda yürürken
Beynimin hasret dolu sokaklarında yürüyüşümü düşlerim
Her sonbahar geldiğinde seni özlerim
Kabaran dalgalarda kaybolmak

Onca aşk arasından
Bula bula seni buldum
Kana kana sana kandım
Ne yapsan hak
Bunca yanmak az bana
Geçmiyor ki bu günler

Otobüsteki kız
Her akşam, sekize beş kala otobüsünde görürüm seni
Gizemli, mahsun, hüzünlü
Mağrur ve vahşi
Merakımı uyandırır bu halin
Kıskançlık dolu bakarken gözlerin