Zeki Uçar Şiirleri - Şair Zeki Uçar

Hep şarkılar çalınmalı;
Odamda yalnız...
Hiçbir şey bilmemeliyim;

İMELDA l


Ne dudaklarımda bir his
Ne kalbimde bir ısı kaldı
Çok uzak bir tanıdıksın belki

Ne ölümüne sevdalısın bana,
Ne gözlerin sevda elçisidir artık
Sen aşk nedir bilirmisin
İmelda,

Ne aşkına bir yer vardır dünyamda

Sana kavuşmak imkansızdır belki,
Ama sevdam imkansızda büyüyecek,
Özlemin çoğalacak vehmimde,
Arttıkça uzaklığın.
İlk aşkım, son sevgilim,
Yalnızlığın acısını, daha çok yaşıyorum,

Yapraklar biraz daha hazandı;
Seninle bugün, her düşüşlerinde
Çiçekler biraz daha mahzun...
Yok artık; akşamın yaldızlı

Kanatlarımda Hezarfen,
İstanbul'a uçuyorum Galata'dan
bir kuş bakışıyla,
seyrediyorum çağı değiştiren şehri,
boğazdayım; istinyedeyim,
piknik yapıyorum dostlarla;

Hangi mahşeri vakit varsa günün içinde
Çaresiz beklerim seni günahlarımla,
Önce beni yaksın azgınca seni bekleyen ateş
Her aşkın bitimindeki şarkıyım ben
Göz yaşı ile yazılı notaları
Amaçsız kalır her şey sevdanın sona erdiği yerde

Bir kadından oldum,
Bir kadın büyüttü beni,
Bir kadın sevmeyi öğretti,
Bir kadın sevgisinde değiştim,

Gemiler uzaklaşmasın,
Ardı sıra martılar,
Hicranlar uyanıyor yüreğimde,
Kesintisiz ağrılara müptel,
Ben hicranlar da vuruldum;
Kan ağlıyor yaram,

Evlenmemen bir kayıp değil Martialis,
Ve çocuklarının olmaması;
Yoksa pişmanlıklar çoğalacaktı,
Ömründe,
Benim gibi,Martialis.
İyi ki epigramlarla geçti ömrün,