Zeki Çelik Şiirleri - Şair Zeki Çelik

Nitrosamine var kansere tehdit,
Mikrobu saçıyor o formaldehit,
Vücudu sarar hitrojesiyanit,
Pislik sigarayı bıraktır bana.

Duası var ise yürekten oku,

Yetmişbir yılında adımı attım,
Bindokuzyüzlerde sanatı tattım,
Şiirler yazarak size anlattım,
Paylaşılmak ister birikimlerim.

Fıkralar,masallar moral veriyor,

Kolum ve kanadım adeta kırık,
Bazı genç saygısız diyorlar moruk,
Kalbim incidikce yüreğim buruk,
Yalınız yaşamak zor be ihtiyar.

Kalmadı ayakta,dizimde derman,

Ev,arsa,bağ,bahçe, hayvanlar boldu,
Yavrular çoğaldı, ağıllar doldu,
Tanıdığın dostlar kurbanlık aldı,
Geçmişe bakarsan bu günün hüsran.

Gurbete hevesin arttıkça arttı,

Maddiyat geçici bunlar kalıcı,
Yazar doğru söyler kalem kılıcı,
Verenler bahtiyar mahçup alıcı,
Sevgiden ibaret bütün sermayem.

Nefret duyguları belayı saçar,

Domurcuk halinle nede güzelsin,
Sevgililer için sanki özelsin,
Soldurup atarlar yerde gezersin,
Ah gülüm ben sana kıyamıyorum.

Çevreme kokuyu nasılda yaydın,

Geçim dünyasının dertleri bitmez,
Emekli olsan da maaşın yetmez,
Şişmanlık, zayıflık bence fark etmez,
Mecburen kemeri sıkıyor insan.

Gücün yetiyorsa iş bulup çalış,

Bahçenin içine yuva yapıyor,
Kovuktan,kovuğa girip sapıyor,
Sıkıştırıncada kuyruk kopuyor,
Kedinin ağına düşüyor fare.

Toprak sürülürken dışarı çıkar,

Saçların kestane ama yenmiyor,
Başımın keline tuttur denmiyor,
Ucunu kesince arka sünmüyor,
İltfat içinde espiri yaptım.

Yanakların kiraz dalında durur,

Uzakta değildim biraz yakındım,
Boyuna,endama gizli bakındım,
Bir şey diyemedim inan çekindim,
Kimbilir içinden neler geçirdin.

Dikkatini çektim belki farkettin,