Yazma kalemim ,dertlerimi yazma .
Ak kâğıt üstüne , karalar çizme.
O yarin gözleri, ezelden sürme
Gözleri sürmeli, kaşları kalem .
Kendim ,kendi ahvalime seslendim.
Sen nesin hiç düşündün mü?
Düşün bir acaba sen nesin?
Kükrersen eğer, düşün , sen nesin?
Dağ mısın, taş mısın , su ,ateş yoksa çağlayan
Yoksa yemiş veren, tek ağaç sen misin?
Niçin sararıp soldun , ana kalbi gibi
Sensiz geçen günlerimde ,kan ağlıyorum.
Sen olmasan yaşayamam
Bahçelerde, bağlarda, tarlalarda
Pınarın başında ,sallanıp duran
Sevdiği aşığı,kalbinden vuran
Geçen yolculara,halimi soran
Gönlümün sultanı, kalbimin yatağı.
Yayla çiçeği gibi üşümüşsün
Gül bahçesidir okulun ,ebedi solmayacak
Uygarlık maşalen , rüzgarlar sönmeyecek
Dikensiz gül , sadakatle şakıyan bülbülsün
Vatan ,millet sevgisiyle, istikâmet gösteren yolsun.
İnsanlık sevgisiyle tutuş, acıları dindir
Nasıl methedeyim ojeli gelin
İşveli,cilveli boyalı gelin
Kimini ağlattın, kimini güldürdün
Niden modaya hayran ,Satılmış gelin
Uyan ey ! Kardeşim uyan !
Şerefinle, şanınla
Aç gönül gözünün penceresini
Zafer dolu,sevgi dolu ,iman dolu vatanın.
Unutma sakın ! Kurtuluş amacıyla yatanın
Atlarımız dört nala üzerinden geçerken
Keyifle çağlayıp ,akmıştın Tuna.
Düşmanlara geçit vermezken
Türklere geçit vermiştin Tuna.
Fırat'a , Sakarya 'ya, eş olmuştun.
Güzel bir düş ile ,cennet yollarını açan.
Ey ! Yükselirken güneş gibi ışıklar saçan.
Zafer çiçeklerinin ,açmış olduğu günler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!